Yemma
Huis, gezin en Allah, dat zijn de domeinen van Mohammed Benzakours moeder. Ze is de echtgenote van een Marokkaanse eerstegeneratie gastarbeider. Ze is analfabeet en heeft nooit Nederlands geleerd. Na een herseninfarct belandt ze in een rolstoel, verlamd en zonder spraakvermogen.
Ze wordt volledig zorgafhankelijk. Zonder haar zoon, die als tolk en belangenbehartiger optreedt, is ze verloren in een doolhof van ziekenhuizen, therapeuten en zorginstellingen die niet berekend zijn op patiënten zoals zij.
Benzakour beschrijft hoe hij zijn yemma, Marokkaans voor moeder, langzaam ziet afglijden. Hij haalt herinneringen aan haar op, aan wie zij was en wat hij aan haar te danken heeft. Te midden van een schrijnend gevecht tegen cultureel onbegrip en bureaucratie die menswaardigheid in de weg staan, doet Mohammed er alles om haar leven enigszins te veraangenamen.
‘Achter je lach, prikken de tranen.’ – NRC Handelsblad
‘Een warmbloedige ode aan zijn moeder, met aanstekelijk gevoel voor humor.’ – Trouw
‘Deze documentaire is een literaire prestatie van de eerste orde.’ – Juryrapport E. du Perronprijs
Benieuwd? Op de website van ambo|anthos kun je gratis een fragment uit het boek lezen.
E. du Perronprijs 2013
De Geus
ISBN 9789044525946
Breda, 2013
Verkrijgbaar als paperback en ebook
In de media
Een jaar lang begeleidde Mohammed Benzakour zijn verlamde moeder in een verpleeghuis. Het bekroonde boek dat hij erover schreef, laat zien dat de Nederlandse zorg nog niet is ingericht op de grote groep migranten van de eerste generatie.
‘Mijn moeder was de enige Marokkaan in het verpleeghuis’
28 maart 2014